माझी मायबोली
- माझं लेखन
आ पल्या हातून घडलेलं नवनिर्माण – मग ते कोणत्याही क्षेत्रातील असो – रसिकांपर्यंत पोहोचावं असं प्रत्येकाला वाटतं. मी त्याला अपवाद नाही..
लेखन आणि इंटरनेट ह्या दोन माध्यमांचा संगम मराठी भाषेच्या प्रसार आणि विकासाकरता वरदान ठरेल ह्यावर माझा विश्वास आहे. त्या दृष्टीने माझं लेखन ह्या संकेतस्थळावर सादर करून मी एक लहानसं पाऊल उचलत आहे.
ऑगस्ट 14, 2021
‘भारत माझा देश आहे. सारे भारतीय माझे बांधव आहेत. माझ्या देशावर माझे प्रेम आहे ...’ आपल्यापैकी प्रत्येकाने शाळेत असताना ही प्रतिज्ञा म्हटलेली आहे. धर्म, जात, प्रांत, भाषा असल्या भेदभावांच्या पलीकडे जाऊन एक देश म्हणून एकत्र येण्याचा संदेश ही प्रतिज्ञा देते. आज पंचाहत्तराव्या स्वातंत्र्यदिनाच्या पूर्वसंध्येला प्रत्येक भारतीयाने ही प्रतिज्ञा पुन्हा एकदा करण्याची वेळ आली आहे. केवळ औपचारिकता म्हणून नव्हे तर त्यामागील अर्थ समजून घेऊन ... इतिहासाने घालून दिलेली पृथ्वीवरील वेस आहे श्वासाइतकं सत्य आहे भारत माझा देश आहे ॥ लहानपणी आपण प्रत्येकाने ही प्रतिज्ञा म्हटली होती आता मात्र शब्दांबरोबर त्यातील भावनाही नामशेष आहे ॥ माझे धर्म भाषा प्रांत त्याचे धर्म भाषा प्रांत माझ्या देशातील बांधवांमध्येही आता सख्खे सावत्र अशी रेष आहे ॥
ऑगस्ट 1, 2021
गेल्या काही महिन्यांत मध्यमवर्गीय पुरुषांना घरातील स्त्रीचं महत्त्व काही प्रमाणात समजू लागलं आहे. अनेक पुरुष घरातील स्त्रीला चक्क घरकामात मदत करू लागले आहेत. त्याबद्दल स्वतःचीच पाठ थोपटून घेताना ते अजिबात दमत नाहीत. मात्र संसारात बुडून गेलेल्या ह्या स्त्रीच्या आयुष्यातील काही अगदी साध्या साध्या अपेक्षा समजून घेऊन पूर्ण करण्यात आपण पुरुष खरच यशस्वी झालो आहोत का?! त्याच्या कमाईतच त्यांचं सुख होतं तिला सतत होती जाण मग ती आपल्या दोन मुलांच्या विश्वातच झाली रममाण त्याला मिळाला कुटुंबप्रमुख, अनभिषिक्त राजाचा मान तिने स्वीकारलं कुटुंबातील तिचं दुय्यम स्थान कुटुंबाला एकत्र बांधणारा दुवा म्हणून आपण राहावं तिची एकच अपेक्षा होती, रात्रीचं जेवण सर्वांनी एकत्र करावं ही कविता यूट्यूबवर https://youtu.be/YAvi8iAzEjM ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.
जुलै 17, 2021
आपल्या मनात एक शांत डोह असतो. रोजच्या धावपळीत आपल्याला त्याच्या अस्तित्वाची जाणीवही नसते. मात्र कधीतरी... एखाद्या कातर संध्याकाळी... जेव्हा आपल्याला मोकळा वेळ असतो तेव्हा आपण त्या डोहाच्या किनाऱ्यावर जाऊन उभे राहतो. कसे कुणास ठाऊक अचानक त्या डोहात तरंग उठू लागतात. किनाऱ्यावर उभं असलेल्या आपल्यापर्यंत त्या लाटा पोहोचतात. आठवणींच्या लाटा! सुरुवातीला अगदी हळूवार... आणि मग... शांत एका संध्याकाळी आठवणींची लाट उठली आणि मनाच्या किनाऱ्यावर अलगद येऊन फुटली || वाऱ्याची एक झुळूक आली अंगावर आला काटा डोळ्यांसमोर दिसू लागल्या मागे पडलेल्या वाटा || नक्की समजत नव्हतं पण वाटू लागलं उदास जणू कसलीशी पूर्वसूचना मिळत होती मनास || बघता बघता काळे ढग मन भरून आलं दाट मग आठवणींची धडकू लागली लाटेमागून लाट || ही कविता यूट्यूबवर https://youtu.be/ekAFpxpSmHE ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.
मे 30, 2021
कोरोनाच्या संकटामुळे सारं जग हवालदिल झालं आहे. ह्या संकटात काही जणांनी आपले प्रियजन गमावले आहेत. इतरांना आपल्यावर तर अशी वेळ येणार नाही ना अशी धास्ती वाटते आहे. आपण ह्या संकटाला फार लवकर शरण जात आहोत असं तर नाही ना? हे संकट नैसर्गिक आहे – बहुतेक. पण मग निसर्गाकडूनच आपल्याला काही शिकता येईल का? ह्या काव्यकथेतील स्वामींनी आपल्या शिष्याला दिलेली शिकवण, पाहा तुम्हालाही पटतेय का ते ... एक दिशी तो शिष्य पाहतो आक्रीत काही घडले शिष्याचे ते रोप त्या तिथे मोडून होते पडले ॥ आकांडतांडव करुनी शिष्य आश्रम घेई डोक्यावर स्वामी मात्र टाळती काहीही बोलायाचे त्यावर ॥ गळली पाने रोपाची पण शिष्य करी दुर्लक्ष स्वामी मात्र जल घालती त्याला रोज राहुनी दक्ष ॥ एक दिशी शिष्यास स्वामींनी रोपापाशी नेले काडीवरती शुष्क एक ते पान दिसे इवलाले ॥ ही काव्यकथा यूट्यूबवर https://youtu.be/ZAgyTFrPPhY ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.
मार्च 21, 2021
आज आंतरराष्ट्रीय कविता दिन आहे. बरेचदा असं होतं की मित्र-मैत्रिणींचा एक छान समूह असतो. सगळं अगदी मजेत चाललेलं असतं आणि अचानक एक दिवस त्या समूहावर संकटाचा डोंगर कोसळतो. त्या समूहातील एका व्यक्तीला कविता होते. म्हणजे अगदी एखाद्याला सर्दी होते किंवा कावीळ होते ना, तशी कविता होते. दुर्दैवाने त्या असाध्य रोगाच्या परिणामांची जराही कल्पना त्या रोगी व्यक्तीला नसते. भोगतात ते बिचारे त्या समूहातील इतर जण ... कवीराज ते आले आले झाली पळापळ आप्तमित्र अन् सवंगड्यांच्या छातीत आली कळ ॥ काही लपले खुर्चीखाली टेबलखाली काही बाथरूममध्ये गेला जो तो बाहेर आला नाही कवीराज ते आले आले झाली पळापळ खिडकीतूनच सूर मारती होते जे चपळ ॥ उरले होते त्यांना वाटे रडू या काढून गळे तरीही कवीला पाहून हसती सारेच बळेबळे कवीराज ते आले आले झाली पळापळ केविलवाणे भाव जैसी शिक्षा आता अटळ ॥ ही कविता यूट्यूबवर https://youtu.be/Pp-ZLpZqC9k ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.
फेब्रुवारी 14, 2021
आज प्रेमाचा उत्सवदिन आहे. त्या दिवशी गाडी चालवताना पाहिलं समोरच्या वाहनाच्या मागे लिहिलं होतं, ‘भेटली होती, पण नशिबात नव्हती’. इतक्या मोजक्या शब्दांत त्या वाहनाच्या मालकाने आपल्या मनातला एक ठसठसता कोपरा उघड केला होता. आणि त्याचबरोबर हेही सांगितलं होतं की अशा अडथळ्यांमुळे थांबलो तर जगणंच अशक्य होऊन जाईल. तुमच्या बाबतीत आले होते का कधी असे अडथळे? विसरू कसा मी माझ्या ताब्यात रात्र नव्हती ती भेटली परंतु नशिबात मात्र नव्हती ॥ खिडकीत त्या समोरील माझ्या मनीचे भाव दावेल ऐसी खिडकी माझ्या घरात नव्हती ॥ उतरली आलिशान गाडीतूनी तिच्यावर खर्चेन इतुकी रक्कम माझ्या खिशात नव्हती ॥ स्थळ पाहण्यास गेलो मैत्रीण पण मुलीची गोडी तिच्यात होती ती त्या स्थळात नव्हती ॥ ही गजल यूट्यूबवर https://youtu.be/sLZcV2uqwKQ ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.
मनोगत
सन २०११ सालच्या जानेवारी महिन्यात माझं नवनिर्मिती.इन हे संकेतस्थळ सुरु झालं. ह्या संकेतस्थळाच्या नावामागील कार्यकारण पुढे सविस्तर लिहिलं आहे. मात्र मी जे काही लिहितो ते तुम्हा वाचकांपर्यंत तुमच्या सोयीनुसार पोहोचावं हादेखील ह्या संकेतस्थळामागील एक हेतू होता आणि अजूनही आहे. गेल्या सात वर्षांच्या साहित्य प्रवासात एक व्यक्ती म्हणून मी जसा घडत गेलो त्यानुसार संकेतस्थळातही सुधारणा करण्याची आवश्यकता भासू लागली. सन २०१८च्या जानेवारी महिन्यात हे नवीन रूपातील तेच संकेतस्थळ तुमच्यापुढे सादर करत आहे. ते तुम्हाला आवडेल अशी आशा आहे.
