आंतरराष्ट्रीय महिलादिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा! दशकानुदशकांच्या सूक्ष्म आणि तपशीलवार चिकित्सेनंतर अस्मादिक काही निष्कर्षांपर्यंत येऊन थडकले आहेत. त्या निष्कर्षांवर आधारित हे एक स्वल्पचिंतन..


मुंग्यांच्या वारुळासारखं पुरुषांचं प्रेम असतं
जे प्रत्येक सावध-बेसावध सावजावर तुटून पडतं
सावजाच्या रंग-रूप-आकाराचे त्याला विधिनिषेध नसतात
कारण पुरुष प्रेमात पडतात आणि बायका प्रेमात उतरतात ॥

बायकांचं प्रेम म्हणजे मात्र जणू बिबट्याची शिकार
आधी पूर्णपणे हेरतात रंग-रूप आणि आकार
सावजाचे सावज बनण्याकरता काही नियम असतात
कारण पुरुष प्रेमात पडतात आणि बायका प्रेमात उतरतात ॥

ही कविता यूट्यूबवर https://youtu.be/PW79oDdP2MU ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.

लहानपणीची बाटलीतल्या राक्षसाची गोष्ट आठवतेय ना? परीकथेतला राक्षस परीकथेतच राहायचा ते बरं होतं. पण आता एक बाटलीतला नवीनच राक्षस मानवाने बाहेर काढला आहे. त्याच्या कामाचा आवाका परीकथेतल्या राक्षसासारखाच आहे ज्याचा आता आपल्याला त्रास व्हायला लागला आहे. परीकथेतला राक्षस माणसाच्या चातुर्याने परत बाटलीत गेला. हा राक्षस मात्र माणसापेक्षा जास्त चतुर आहे.. त्याची ही गोष्ट.

एका मोठ्या कंपनीची ही बातमी आहे आतली
त्या कंपनीच्या एका एम्प्लॉयाला सापडली एक चमत्कारी बाटली ॥

आतून एक राक्षस निघाला उघडताच झाकण
म्हणाला कैक युगं करत होतो मी ह्या बाटलीची राखण ॥

काम करण्याचा माझा अचाट आहे आवाका
कोणतंही आणि कितीही काम सांगा फक्त एक नियम याद राखा ॥

मी थकत नाही ना कंटाळत ना झोप मला ना भूक
कामाशिवाय मला ठेवण्याची मात्र तू कधीही करू नकोस चूक ॥

ही कविता यूट्यूबवर https://youtu.be/Hexr70V6ivI ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.

सांकेतिक भाषा ही फक्त हेरखात्याची मक्तेदारी आहे असं कुणी सांगितलं? अगदी लहानपणी, शाळेत असतानाही सांकेतिक भाषा वापरल्या जातात. आम्ही मित्र मित्र अशीच ‘च’ची भाषा वापरायचो. मी आजही ही भाषा समजू शकतो, बोलू शकतो. तुमची होती का अशी एखादी सांकेतिक भाषा?

चशीअ चकए चषाभा चहेआ चलाति चहीना चडतो 
चैकुनअ चक्कीन चम्हीतु चटबो चलालघा चंडाततो ॥

{अशी एक भाषा आहे तिला नाही तोड 
ऐकून नक्की तुम्ही बोट घालाल तोंडात ॥}

ही कविता यूट्यूबवर https://youtu.be/DqFtusxacyU ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.

शहरांच्या पसरण्याला एक सीमा असते. ही सीमा गाठली की मग शहरं उंचीने वाढू लागतात. दहा, तीस, सत्तर मजली इमारती. आणि मग अश्या इमारतीतील घराच्या खिडकीतून दिसतात त्या फक्त इतर खिडक्या. भावनाविरहीत, व्यक्तीनिरपेक्ष, भौमितीय खिडक्या..

नवी भव्य ती इमारत कित्येक लोक वसले
आयुष्य मात्र त्यांचे खिडकीत नाही दिसले ॥

आयुष्यभर शिदोरी जमवून घर मिळाले
ते कष्ट दो जीवांचे खिडकीत नाही दिसले ॥

परदेशी पुत्र आपुल्या मातापित्यास विसरी
कारुण्य जोडप्याचे खिडकीत नाही दिसले ॥

ही कविता यूट्यूबवर https://youtu.be/DqFtusxacyU ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.

‘जात नाही ती जात’ हे साचेबंद वाक्य कितीही घासून गुळगुळीत झालं तरी ते कालबाह्य होणार नाही काळजी आपण निगुतीने घेतो. नवीन शेजारी असो, नवीन सहकर्मचारी असो किंवा अगदी स्वतःचं फक्त पहिलं नाव लावणारी एखादी अभिनेत्री असो.. त्यांचं आडनाव समजेपर्यंत आपल्याला अगदी चैन पडत नाही. त्यामुळे मग लग्नाच्या बाबतीत तर विचारायलाच नको. उपहासपूर्ण लेखनाकरता प्रसिद्ध हिंदी लेखक हरीशंकर परसाई ह्यांच्या एका कथेवर आधारित ही कविता..

रामरावांचा मुलगा होता शामरावांची मुलगी 
पडले प्रेमात एकमेकांशिवाय नव्हतं करमत 
दोघांच्याही पित्यांना ही पटणार नव्हती सलगी 
कुठल्याच गोष्टीत त्या दोघांचं होत नसे एकमत ॥

असल्या गोष्टी लपत नसतात कळलंच एका रात्री 
रामराव आणि शामरावांवर कोसळला जणू पर्वत 
आपलीच जात श्रेष्ठ होती दोघांनाही खात्री
कुठल्याच गोष्टीत त्या दोघांचं होत नसे एकमत ॥

ही काव्यकथा यूट्यूबवर https://youtu.be/K01l3OjdMwA ह्या ठिकाणी ऐकता येईल.