एकदा आमच्या खोलीत बसलो होतो दोघे मित्र
तो होता वाचत घरून पाठवलेले पत्र
मित्र होतो तरी ओळख फार नव्हती आमची
भेटून एकमेकां झाला होता महिना मात्र || १ ||
उन्हाळ्याला होते दिवस फक्त उरले पंधरा
घेणे मला भाग होते नवीन एक सदरा
जुना सदरा माझा होता फाटून झाला जीर्ण
हिवाळ्यात शालीखाली लपत होता बरा || २ ||
बाप गेला ठेऊन गरिबी नव्हतं कोणी शिकलं
घरचं कोणीच माणूस माझ्या शाळेत नव्हतं टिकलं
एकच मुलगा हुशार धरली आर्इने पण जिद्द
ठेवत होती गहाण शेतात जे जे काही पिकलं || ३ ||
डोळे लावून बसली होती मुलगा होणार मोठा
आला शिकून परत की मग नाही कशाला तोटा
वस्तुस्थिती पण बेकारीची मलाच होती ठाऊक
डोळे आले भरून आठवून समज तिचा तो खोटा || ४ ||
दिसत नव्हता मार्ग जीवन झाले असे भकास
विचार होतो करत आणखीन होत होतो उदास
इतक्यात लक्ष गेले मित्र रडत होता हमसून
मला म्हणाला आयुष्यात मी झालो बघ नापास || ५ ||
मनात म्हंटले माझे दु:ख ठाऊक ह्माला नाही
पत्र त्याने हाती दिले ते मी वाचून पाही
बाप लिहीत होता पत्र हाती अन्य कुणाच्या
स्वत: होता अंध त्याला दिसत नाही काही || ६ ||