काही भगवे काही निळे
किती कपाळे किती टिळे
कोणी सदरे कोणी साडी
कोणी व्हिस्की कोणी ताडी
कोणी काटे कोणी प्रवाळ
हे तर सभ्य हे तर टवाळ
उडदामाजी काळे गोरे || १ ||

कधी बगीचे तर कधी रस्ते
कुणास अडचण पर्वा नसते
जाई स्कोडा जाई फोर्ड
पाहून पडेल तोंड कोरडं
गळ्यात देव बाहेर भामटे
बोटांत अंगठ्या सहीस अंगठे
उडदामाजी काळे गोरे || २ ||

त्यांचेच बळ सर्वां पटले
त्यांचे मग अनुयायी घटले
गेल्यावरती ओढा पाय
दे माय धरणी ठाय
पटत नाही ह्यांना चर्चा
क्षणात निघती भाले बर्च्या
उडदामाजी काळे गोरे || ३ ||

क्रीडा नाही कला नाही
तावडीमधून सुटला नाही
माती नाही वारा नाही
विवेकास मग थारा नाही
नाव ह्याचे दुनियादारी
झाली जर का तुरूंगवारी
उडदामाजी काळे गोरे || ४ ||

जेव्हा येई पुढील इलेक्षन
जनतेकरता अग्नीभक्षण
ताठा जाऊन येई नम्रता
हात जोडूनी भाषण करता
कुणास कांबळ कुणास लुगडे
उचलून घेती बालक उघडे
उडदामाजी काळे गोरे || ५ ||

ह्याला गिरव त्याला खोड
आता नाते झाले गोड
लक्तरं काढी गावासमोर
नातलगांच्या डावासमोर
भाषा काढ प्रांत काढ
आवस वाढ बये आवस वाढ
उडदामाजी काळे गोरे || ६ ||

भकास तंबू वर्षे पाच
जनता लागे झिजवू टाच
गरीब बनती गुन्हेगार
अंतर वाढे अपरंपार
शहरी वाढती झोपडपट्टया
म्हणत सरकार लावी दट्ट्या
उडदामाजी काळे गोरे || ७ ||