आडून पाहात होते त्याच्या चेहर्यावरची चिंता
जसा होतसे व्याकूळ कोणी विष अंगात भिनता
बावरलेली नजर तयाची बघते चारी ठाव
घाबरलेला होता तो जरी आणला होता आव
हसू माझिया ओठी घडला नव्हता जरी विनोद
पूर्ण होणार होता माझ्या अंतरीचा प्रतिशोध || १ ||
लग्नघडीला अल्लड होते मनात नव्हते पाप
चेहर्यावरती मात्र तयाच्या सदा दिसे संताप
नकार होता त्याचा मजला विचार त्याचे जहरी
मी तर होते गावाकडची अन् तो होता शहरी
प्रमाद माझा काय कळेना कितीही घेतला शोध
घरच्या रागाचा तो घेर्इ माझ्यावरी प्रतिशोध || २ ||
एके दिवशी घेऊन गेला मजला तो शहरात
गर्दीमध्ये नेऊन दिधला सोडून माझा हात
अशिक्षित निर्धन अन् दु:खी अबला मी असहाय
निर्दयतेने केला त्याने माझ्यावर अन्याय
तेव्हापासून अधोगतीला माझ्या ना अवरोध
जगत राहिले मन सांगे मम घे त्याचा प्रतिशोध || ३ ||