‘… काही वेळाने संपूर्ण शांतता पसरली. चंदू आपल्या लपण्याच्या जागेतून सावधपणे बाहेर पडला. त्याने वाड्याच्या आवाराबाहेर पडण्याची जागा आधीच हेरून ठेवली होती. योग्य संधी येताच चंदूचं सारं शरीर जणू प्रत्यंचेवर चढवलेल्या बाणाप्रमाणे सिद्ध झालं. बस, बोट काढायची गरज होती आणि तो बाहेर पडणार होता. ती वेळ आली आणि एवढ्यात …’