झाले पाऊणशे वयमान
नेहेमी ताठ ठेविली मान
केला नाही सहन कोणता
आयुष्यात कधी अपमान || १ ||
आमुच्या ह्मा नजरेखाली
जेव्हा मुले थोर झाली
सोडूनी मला इथे मागुती
माझी पत्नी निघून गेली || २ ||
आहे पुत्र सूनही छान
ज्यांना असते माझे भान
नातवंडांच्या वाचून
माझे हलतच नव्हते पान || ३ ||
तरीही मनातून मी कुढे
एकच विचार मनी ह्मा रूढे
माझ्यामुळे आता सर्वांना
होर्इल त्रास किती ह्मापुढे || ४ ||
माझा मित्र मला भेटला
तो वॄद्धाश्रम संस्थेतला
जाऊन राहीन त्या संस्थेत
माझा निर्णय मी घेतला || ५ ||
माझे मुलगा आणि सून
मजला सांगती समजावून
त्यांना म्हटलं तुमच्यासाठी
जायला हवे मला येथून || ६ ||
केला मीच खर्च मग सगळा
झालो पाशांतून मोकळा
माझ्यासाठी आता पुढला
अनुभव असे पूर्ण वेगळा || ७ ||
वॄद्धाश्रमात राहणी उच्च
तिथल्या खोल्या फारच स्वच्छ
खोलीत रोज आणि ठेवला
जार्इ एक फुलांचा गुच्छ || ८ ||