आटपाट गाव होतं घरं होती सोळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा || धृ ||

घर आणि शाळा सोडून
जगच मजला नव्हतं
घरात आम्ही दोघंच आणि
तिसरं कुणीही नव्हतं
किती होती कुरूप तिजला
नव्हता हो अंदाज
एकमेव त्या डोळ्‍याची पण
मलाच वाटे लाज

तिला बोलणं घालून पाडून हाच माझा चाळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा || १ ||

अशीच एकदा आई माझ्या
शाळेमध्ये आली
पाहून तिजला अंगाची ह्या
जणू काहिली झाली
इथे कशाला आलीस मित्र
हसतील तुजला बघून
डोळ्‍या पाणी तरारे तिच्या
गेली तेथून निघून

वदलो तिजला आलीस जर का सोडून देईन शाळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा || २ ||

शाळेत असतानाच ठरवलं
दूर निघून जायचं
परतून परतून मला तिचं ते
तोंड नव्हतं पाह्यचं
थोडा मोठा झाल्यावर मी
सोडून गेलो गाव
आयुष्यात नंतर कधीही
काढलं नाही नाव

कष्ट केले मोठा झालो जमवून तोळा तोळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा || ३ ||

एकदा माझ्या दारी आली
जर्जर एक बाई
चेहरा पाहताच कळलं ती तर
होती माझी आई
घाबरेल माझा मुलगा म्हणूनी
घेतलं नाही घरात
हात जोडतो निघून जा
दार लावलं जोरात

म्हटलं माझ्या आयुष्यात हा कलंक एकच काळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा || ४ ||

वर्षं सरली डोळ्‌यांचे एक
डॉक्टर भेटले मला
ओळखतो मी डोळे तुमचे
बघून बोलले मला
लहानपणीच्या अपघाताने
डोळा तुमचा गेला
आई तुमची थोर स्वत:चा
डोळा देऊ केला

ऐकून त्यांचे बोल मन झालं चोळामोळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा || ५ ||

आग पेटली मनात माझ्या
माझीच वाटे लाज
तिच्या पाऊली लोळण घेऊन
माफी मागीन आज
शेजारी त्या बंद घराचे
भेटायाला आले
कालच गेले प्राण विलंब
केला मला म्हणाले

तुझ्याच वाटेकडे लावूनी बसली होती डोळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा || ६ ||

दोन डोळे असुनी करंटा
होतो मी तर अंध
सुंदर असतं मन ह्याचा
नव्हता मजला गंध
सुन्न मनाने परतुनी आलो
बंगल्याच्या मी दारी
स्वामी तिन्ही जगाचा होतो
आईविना भिकारी

डोळ्‌यापेक्षा प्रिय होता तिजला पोटचा गोळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा ।। ७ ।।

आटपाट गाव होतं घरं होती सोळा
गावात माझी आई तिजला होता एकच डोळा ।। धृ ।।