गरुडराज नभी विहरत होते बोल मधुर ते पडले कानी
पोपट पृथ्वीवरती होता मधुर जयाची होती वाणी
गुणी अशा पोपटास भेटून गरुडराजही झाले अंकित
गरुड शुकाची मैत्री पाहून तिन्ही लोक ते होती अचंबित
काहीच नव्हते समान तरीही एकमेकांस स्वभाव गमले
प्राक्तनात जे लिहिले आहे बदलण्यास ते कुणास जमले ॥
गरुडराज एकाकी होते पक्ष्यांचे जरी होते ते नृप
चतुर निडर गुणी पोपट होता मित्राचे त्यां मोठे अप्रूप
एक दिशी पण शुकबोलांनी गरुडराजास जडली चिंता
सत्य असे का स्वर्गी तुमच्या अमरत्वाची असे वदंता
मर्त्यच मी ह्या भूमीवरचा कसे मैत्रीचे बांधू इमले
प्राक्तनात जे लिहिले आहे बदलण्यास ते कुणास जमले ॥
गरुडराज शोकाकुल होऊन स्वामी श्रीविष्णूंना पुसती
त्राहि माम दुःखातूनी स्वामी विरहवेदना आताच डसती
श्रीविष्णू गरुडाला घेऊन सदन गाठती श्रीब्रह्मांचे
सृजनदेव श्रीब्रह्मा वदले कार्य हे असे शिवशंभूंचे
चला भेटू या श्रीशंभूंना कैलासपर्वती जे रमले
प्राक्तनात जे लिहिले आहे बदलण्यास ते कुणास जमले ॥