धीरगंभीर समुद्र
शांत कधी कधी रूद्र
बाकी सारे क्षुद्र
लीन होती समोरी

रणरणते ते रण
समुद्र वाळूकण
हाळांचे रिंगण
शिक्षा काय अघोरी || १ ||

बर्फाच्छादित पर्वत
रौप्यरूपेरी मिरवत
अक्षर गगनी गिरवत
काव्य साकार करती

नितळ निळे आकाश
सोनेरी प्रकाश
स्वच्छ मोकळ श्वास
भरारते मन वरती || २ ||

मेघ नभी थरथरले
सर सर पाणी झरलेे
नदी नालेही भरले
सचैल भिजली धरा

कोंब नवे अंकुरले
हिरव्या रंगी मुरले
नवीन जीवन स्फुरले
चमत्कार तो खरा || ३ ||

छाया वटवृक्षाची
अन् पाती गवताची
फळे भिन्न स्वादाची
काय अहो आश्चर्य

विहरत गगनी पक्षी
हरिणकांतीची नक्षी
श्वास अडकला वक्षी
पाहून ते सौंदर्य || ४ ||

मातीचा तो गंध
करी मनासी धुंद
सुमनसुवासही मंद
मन माझे बावरे

चंद्र नभी मदमस्त
सूर्योदय सूर्यास्त
अथक घालती गस्त
तुडवित जाती तारे || ५ ||

अहाहा तो निसर्ग
पृथ्वीवरती स्वर्ग
मनी तोष संसर्ग
नयनपारणे फिटे

र्इश्वर नाही दिसला
प्रश्न कुणी हा पुसला
चराचरातच वसला
नतमस्तक हो तिथे || ६ ||