अघटीत घडले तेव्हा जेव्हा दुमडून गेला काळ
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥

एकसारखे रूप दोघींचे विषय हा विस्मयाचा
तोच वर्ण अन् तीच कांती पण फरक फक्त समयाचा
भेटच नव्हती झाली कधीही होती खरंच कमाल
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥

खिन्न मनाने सकाळ करते विचार तेथ बसून
सरला होता उषःकाल अन् चढले होते ऊन
ऊन आणखी चढून येईल मध्यान्हीची हाळ
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥

चिंता सकाळीची ऐकून पण संध्याकाळ हसे
आनंदी मी आहे तर मग म्हणशी असे कसे
दुःख नाही मजला गेला जरी तारुण्याचा काळ
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥

सोडून गेल्या व्यक्ती होत्या मनामध्ये भावल्या
कलू लागला सूर्यही क्षितिजी लांब होती सावल्या
रात्रच आहे समोर तरीही जगते मी खुशाल
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥

आनंदाचे संचित असते मनात प्रत्येकाच्या
काढ आपुले संचित शोधून तू आतून मनाच्या
आयुष्याचे स्वागत करता छोटे दिसे आभाळ
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥

शब्द ऐकुनी सकाळ आली लगेच भानावरती
विधिलिखित ते काही असू दे पुढल्या पानावरती
काबूत आले मनही तिचे झाले होते नाठाळ
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥

अघटीत घडले तेव्हा जेव्हा दुमडून गेला काळ
एकदा सकाळीला भेटाया आली संध्याकाळ ॥