तुझा नी माझा मेळ
बालपणीचा खेळ
साखर ते पक्वान्न
कुरमुर्‍याची अन् भेळ || १ ||

डोळे ते काजळी
गालावरती खळी
हसू तुझे ते ऐसे
जशी उमलते कळी || २ ||

शाळेत असता जात
घालून हाती हात
धाडून देती घरचे
त्या इवल्याशा जगात || ३ ||

रोज रोज भांडणे
चावणे बोचकारणे
वेळ जाताच थोडा
गळ्यात गळे घालणे || ४ ||

सायकल तीन चाकी
बिल्डिंगमागची टाकी
कधी थाटू संसार
कधी बांधलीस राखी || ५ ||

समय थांबला कोठे
थोडे झालो मोठे
मुलीसवे खेळतो
मित्रच चिडवत होते || ६ ||

शाबित करण्या जार्इ
माझी मैत्रीण नाही
तुजला मी दुखविले
बोलून काही बाही || ७ ||

तुला न समजे डाव
बसे जिव्हारी घाव
दिसत तुझ्या नयनांत
होते दुखरे भाव || ८ ||

पालटले मग चित्र
जोडत गेलो मित्र
मिळवित अन् मैत्रीणी
रमलीस तू अन्यत्र || ९ ||

आठवत नाही आता
आयुष्य सरकत जाता
कशा आणखी कोठे
भिन्न जाहल्या वाटा || १० ||

वाढे जगविस्तार
असंख्य मनी विचार
नवलार्इच्या डोही
हरवून गेलीस पार || ११ ||

मनी येर्इ आवाज
आठवण आली आज
वर्षांनंतर इतुक्या
मलाच वाटे लाज || १२ ||

शोधू कसा हा पेच
नावही नसेल तेच
मार्गच नाही कुठला
मनास लागे ठेच || १३ ||

कशी दिसत असशील
कुठे वसत असशील
कशा मित्रपरिवारी
कुठे रमत असशील || १४ ||

ताबा नाही मनावर
इच्छा होर्इ अनावर
शक्य नाही भेटणे
उपाय नाही ह्मावर || १५ ||

पण मग विचार सुचला
नकोच भेटूस मजला
ठेवा जपेन मी जो
मनात माझ्या रूजला || १६ ||

कधी स्मॄती वेचीन
मलाच मी सांगीन
होती माझी एक
बालपणी मैत्रीण || १७ ||