मी रस्त्यावरती
अन् खिडकीमध्ये ती
दिसली ओझरती
पण मनी अल्हाद झाला || १ ||

मोकळे होते केश
साधा घरचा वेष
ठाऊक नाही शेष
पण चेहरा आपला वाटला || २ ||

केसामध्ये फुल
किंचित होती स्थूल
कमरेवरती मुल
खेळवत होती त्याला || ३ ||

आनंदाची भरती
सुंदर चेहेऱ्यावरती
सुखाचीच ती मुर्ती
हास्य जणु मधुबाला || ४ ||

रोजचा बसचा रस्ता
खिडकीशी मी बसता
तेथे आलो असता
रोज दिसे ती मजला || ५ ||

ओळख माझी नाही
तशी शक्यता नाही
तरीही जेव्हा पाही
बरं वाटे मनाला || ६ ||

बाकी दिवसभर
कामाचा डोंगर
पण दिसे जेव्हा घर
वाटे हवी दिसायला || ७ ||

एकदा दिसली ती
शेजारी पती
आडदांड जणू यती
जसा कातळ काळा || ८ ||

तिचा चेहरा खास
होता का उदास
आला नाही रास
वार्इट वाटे मजला || ९ ||

पतीच असेल तर
होता वयस्कर
ती एवढी सुंदर
कसा मिळाला तिला || १० ||

दिवसभर विचार
केला मग मी फार
तिच्या नशिबी भार
आला असा कशाला || ११ ||

दुसऱ्या दिशी परत
जेव्हा होतो बघत
होती सुंदर हसत
आपल्याशीच ती बाला || १२ ||

दिसत होती सुखी
नव्हती कधी जणू दु:खी
अनोळखी ती सखी
हर्ष परतून आला || १३ ||

ताबा ना मनावर
राग असे जगावर
दुसऱ्याच्या दु:खावर
विश्वास बसतो आपला || १४ ||

कालचक्र ते सरते
अंधुक आठवण उरते
आजही पण ती स्मरते
हर्ष देते मनाला || १५ ||

अजून आहे आठवण
देऊन गेली शिकवण
आनंदाची साठवण
नियम नाहीत त्याला || १६ ||