उशीरा कळले समय प्रवाही शब्द वाहून जातात
आठवणी राहून जातात || धृ ||

बालपणी मज समजत नव्हती
भाषा जेव्हा नीट
आर्इच्या बोलांची गोडी
होती तरीही अवीट

मायेचे बोबडे असे ते बोल वाहून जातात
आठवणी राहून जातात || १ ||

वर्गामध्ये बडबड चाले
असे संगती मित्र
विषय वहीच्या शेवटच्या त्या
पानावरचे चित्र

चित्रं कोणती तपशील कुठले सारे वाहून जातात
आठवणी राहून जातात || २ ||

कॉलेजातील दिवस वेगळे
मौजमजेचे छान
वडील सांगती पुढे काय ते
ठेव जरासे भान

मोठ्यांचे सारे कळकळीचे उपदेश वाहून जातात
आठवणी राहून जातात || ३ ||

पहिल्यांदा ती दिसली जेव्हा
गेली होती वाचा
धीर करूनी तरी बोललो
तिच्याशी एकदाचा

हसली अखेर जयामुळे ती आर्जवं वाहून जातात
आठवणी राहून जातात || ४ ||

मोठा झालो कमवू लागलो
रंगलो माझ्या रंगी
वाटू लागले सर्व जगाची
बुद्धी माझ्या अंगी
कधी मित्र तर सहकारी कधी
उद्धट माझे बोल
आर्इवडील कधी कधी पत्नीशी
वदलो सोडून तोल
विचार करण्या फुरसत नव्हती
असा जीवनी वेग
शब्दांचे पण तीर लागले
दगडावर जणू रेघ

मन मोठे करूनी सर्वांनी
जरी सोसले घाव
मागे उरले खचित परंतू
मनात कडवट भाव
प्रायश्चित घेण्यास जाणवे
शब्दांचा अभाव

उशीरा कळले समय प्रवाही शब्द वाहून जातात
आठवणी राहून जातात || ५ ||