अंधुक झाली सारी
दुनिया होती न्यारी
काचेवरती आता
धूळ साचली भारी

जुनं वाचनालय
आहे किती समय
बंद करतील आता
वाटे मजला भय

मोठ्या एका मंत्र्याचं म्हणे बने इथे स्मारक
मी तर आहे कपाटामधील जीर्ण शीर्ण पुस्तक || १ ||

कथा व कादंबरी
गंमत त्यांची खरी
कल्पनेतले धागे
वस्त्र बने भरजरी

जे न पाहे रवी
पाहायचे ते कवी
तिला भुलविण्याकरता
कविता वाटे हवी

आमच्यामध्ये वसले मोठे कवी आणि लेखक
मी तर आहे कपाटामधील जीर्ण शीर्ण पुस्तक || २  ||

होती आमुची शान
मोठे आणि लहान
वाचून काढत होते
आमचं पानन् पान

ज्ञानाचे ते धन
आणि मनोरंजन
आम्हीच तेव्हा होतो
बुद्धीचे चलन

सरस्वतीचे रूप म्हणुनी होती नतमस्तक
मी तर आहे कपाटामधील जीर्ण शीर्ण पुस्तक || ३ ||

टीवीपुढती बसून
जगच येई दिसून
मुले कशी ती गेली
आमुच्यावरी रूसून

संगणकाची लाट
अशी पसरली आत
विज्ञानाने केली
आमुच्यावरती मात

शाळेमध्येसुद्धा आता शिरलाय संगणक
मी तर आहे कपाटामधील जीर्ण शीर्ण पुस्तक || ४ ||

अजून वाटे मनाला
सांगावे जनाला
मित्रच तुमचे आम्ही
शंका का कुणाला

यावे परत फिरूनी
हातामध्ये धरूनी
अमृतप्राशन तुम्ही
अन् पाहावे करूनी

वाटत नाही परंतु मिळतील आम्हाला वाचक
मी तर आहे कपाटामधील जीर्ण शीर्ण पुस्तक || ५ ||

वाटत नाही हेवा
एक मागणे देवा
देऊ दे मज असाच
आनंदाचा ठेवा

रद्दीवाला आता
मजला घेऊन जाता
कागद जे बनविती
लागो त्यांच्या हाता

पुढल्या जन्मीसुद्धा होर्इन सरस्वतीचा हस्तक
मी तर आहे कपाटामधील जीर्ण शीर्ण पुस्तक || ६ ||