भारताला स्वातंत्य्र मिळून केवळ चौदा वर्ष झाली होती
राष्ट्रपती होते डॉक्टर राजेंद्र प्रसाद आणि देशावर नेहरूंच्या कॉंग्रेसची सत्ता होती
बांग्लादेशवर पाकिस्तान तर गोवा, दमण, दीववर पोर्तुगिजांची पकड होती
हिंदी चीनी भार्इ भार्इ होते अशी आपल्या सरकारची खात्री होती
जेव्हा मुंबर्इ उर्वरित महाराष्ट्रापासून विभक्त होती
तेव्हा तिची आणि माझी भेट झाली
पन्नास वर्षांपूर्वी || १ ||

नरी कान्टॅ्रक्टर होता भारतीय क्रिकेट संघाचा कर्णधार
पुलंची अपूर्वार्इ आणि गणगोत ही पुस्तकं लोकप्रिय झाली होती फार
मुघल-ए-आझमच्या भव्यतेने लोक वेडे झाले होते पार
लताचं अल्ला तेरो नाम रेडिओवर वाजत आणि गाजत होतं सातही वार
जेव्हा दिलिप वेंगसरकरचं वय होतं वर्ष फक्त चार
तेव्हा तिची आणि माझी भेट झाली
पन्नास वर्षांपूर्वी || २ ||

जगाच्या लोकसंख्येचा आकडा चार अब्जांवर गेला
त्यातच एक म्हणून बराक ओबामा जन्माला आला
पूर्व पश्चिम जर्मनीतील संबंधांवर आला बर्लिनच्या भिंतीचा घाला
विम्बल्डनमध्ये होता रॉड लेवरचा बोलबाला
जेव्हा युरी गागारीनच्या रूपाने मानव अंतराळात निघाला
तेव्हा तिची आणि माझी भेट झाली
पन्नास वर्षांपूर्वी || ३ ||

दोन आण्यात हवं तिकडे जायला मुंबर्इत फिरत होती ट्राम
ऐंशी पैशात मिळायचा टॅक्सीने फिरण्याचा आराम
एकशे दहा रूपये दर तोळा होतं सोन्याचं दाम
वीस रूपयांत भारी साडी तर नव्वद रूपयांत आटपायचं शालूचं काम
जेव्हा तिच्याबरोबर हॉटेलात जायला आठ आण्यांपेक्षा लागत नसे एक छदाम
तेव्हा तिची आणि माझी भेट झाली
पन्नास वर्षांपूर्वी || ४ ||

कॅमेरा नव्हता आमच्याकडे, फोटोकरता स्टुडिओत जाणं हा एकच उपाय
पोस्टकार्डाकरता इमेल आणि एसेमेससारखे आले नव्हते पर्याय
रेडिओ सिलोन ऐकण्याकरताही शेजारच्या घराकडे वळायचे पाय
म्युजिक सिस्टिम, कॉम्प्युटर, मोबाइल असलं काहीच नव्हतं हाय फाय
जेव्हा टीवीबद्दल बोललं तर लोक विचारायचे ते असतं तरी काय
तेव्हा तिची आणि माझी भेट झाली
पन्नास वर्षांपूर्वी || ५ ||

तिने कधी सांगितलं नाही, पण तयार होतो तिच्याकरता तोडून आणायला नभीचे तारे
चालण्यात तारूण्याचा जोश होता वाटेत जरी आले पेटते निखारे
जगाची काळजी करायला तेव्हा हयात होते सारे वडिलधारे
आत्मविश्वासाची किल्ली होती उघडायला प्राक्तनाची दारे
जेव्हा मी पाठ फिरवीन त्या दिशेला वाहायचे वारे
तेव्हा तिची आणि माझी भेट झाली
पन्नास वर्षांपूर्वी || ६ ||

त्या दिवशी अग्नीच्या साक्षीने वचनं दिली, भरवले एकमेकांना घास
सज्ज झालो पचवायला सुखाचा आनंद आणि दु:खाचा त्रास
कुटुंबाचं सुख, मनाशी ठेवला होता एकच ध्यास
आज मन भरून येतंय आठवून एवढा मोठा प्रवास
जेव्हा स्वप्नातही वाटलं नव्हतं मिळेल एवढा सुखाचा सहवास
तेव्हा तिची आणि माझी भेट झाली
पन्नास वर्षांपूर्वी || ७ ||