झोपली होती आईच्या कुशीत चेहऱ्यावर भाव भोळे
झोपल्यावरही दिसून येत होते रडून सुजलेले डोळे ॥

दु:खाची परिसीमा आज तिच्या मनात दाटली होती
तिची लाडकी बाहुली आज आम्ही देऊन टाकली होती ॥

अगदी कालपरवापर्यंत होती त्या बाहुलीला घेऊन झोपायची सवय
बाहुली असली की जणू मिळायचं रात्रीच्या अंधारापासून अभय ॥

काल कपाटातून काढलं तिला स्वच्छ करण्यापुरतं
तिला पाहून हिला आलं आनंदाचं भरतं ॥

म्हटलं आता ही देऊन टाकू या तू झालीस आता मोठी
लगेच चेहरा पडला तिच्या ढवळून आलं पोटी ॥

समजूत काढून तिला म्हटलं चल गाडीत बस
बसली गाडीत मुकाट्याने पण चेहरा तिचा निरस ॥

गाडी थांबवून एके ठिकाणी मी खुणेनेच बोलावलं खाली करून काच
फुटपाथवर एक कुटुंब राहत होतं ज्यात मुलं होती पाच ॥

गाडीतून काढलेल्या पिशव्यांभोवती जमली ती मुलं आणि त्यांची माउली
पिशव्यांमध्ये स्वच्छ कपडे, काही खाण्याचे पदार्थ आणि होती ती एक बाहुली ॥

पिशव्या घेऊन पटापट ती मुलं झाली पसार
वेळच नाही मिळाला करायला तिच्या मनाचा विचार ॥

सिग्नलला गाडी थांबली ती बघत होती मान करून तिरकी
त्यापैकी लहान मुलीने बाहुलीचे हात धरून घेतली आनंदाने एक गिरकी ॥

पाहून आपल्या दोन्ही हातांनी ती डोळे लागली पुसू
रडू आवरत नव्हतं पण पसरलं होतं चेहऱ्यावर हसू ॥

अगं बाहुलीच ती कधीतरी जाण्याकरताच आपल्याकडे येते
आठवणी मागे ठेवून आपल्या आयुष्याचा एक हिस्साच आपल्या बरोबर नेते ॥

तूही अशीच जाशील तेव्हा मी असेन तुझ्या आईचे डोळे पुशीत
पण मला सांग तेव्हा माझं तोंड मी लपवू कोणाच्या कुशीत ॥