इंद्रदेवजी बसले होते
नारद म्हणती त्यांना
पॄथ्वीलोकी पर्जन्याचा
यज्ञ होर्इ पाहा ना || १ ||

इंद्रदेव हसले अन् वदले
ठाऊक आहे मजला
यज्ञाचा तो घोष कधीचा
आहे मला समजला || २ ||

कामच आहे माझे देर्इन
तेथ पर्जन्यदान
गर्दीत आहे एक तरी का
बघतो श्रद्धावान || ३ ||

जनसागर हा कसा दिसावा
श्रद्धावान तुम्हा
नारदमुनी पण एक प्रश्न तो
करती पुन: पुन्हा || ४ ||

इंद्रदेव तरी निरखून बघती
शोधत श्रद्धावान
खुलला चेहरा दिसू लागले
नजरेत समाधान || ५ ||

देवराज मग डोळे मिटुनी
वरूणदेवा स्मरती
मेघांची ती फौज पाठवा
त्वरित पॄथ्वीवरती || ६ ||

नारद करती प्रश्न पुन्हा मग
बोलले इंद्रदेव
एका व्यक्तीमध्ये दिसली
श्रद्धेची मज ठेव || ७ ||

पर्जन्याच्या यज्ञाकरता
आले लोक अनेक
छत्री घेऊन आला होता
त्यातील केवळ एक || ८ ||

देव देव बघ सारे करती
श्रद्धेचा तो भास
होता फक्त त्या एकाचा
माझ्यावर विश्वास || ९ ||

समजून गेले नारद लागे
नाही एकही क्षण
गाली हसून म्हणू लागले
नारायण नारायण || १० ||

श्रद्धा असते देवावरती
श्रद्धा धर्मावरती
श्रद्धा असते विज्ञानावर
श्रद्धा कर्मावरती || ११ ||

विश्वासाच्या पायावरती
असते सात्विक श्रद्धा
आस्तिक असते श्रद्धा आणिक
असते नास्तिकसुद्धा || १२ ||

श्रद्धेसाठी विश्वासाची
असते खरी परीक्षा
पार करती जे मन:शांतीची
मिळते त्यांना दीक्षा || १३ ||