राजा होता एक
स्वामींपाशी आला
होता मोठा नेक
पण दुःखी होता झाला || १ ||

माझ्यापाशी छान
सुखसंपत्ती सारी
तरीही समाधान
नाही मनाच्या दारी || २ ||

सेवक माझे काही
असती ते निर्धन
तरीही रोज मी पाही
सुखी तयांचे मन || ३ ||

स्वामी थोडे हसले
हळूच आपल्या गाली
राजासमोर बसले
नजर तयाच्या भाळी || ४ ||

चिंता तुझ्या मनाशी
आहे त्याच्या मागे
तू नव्याण्णववासी
कारण आहे साधे || ५ ||

अबोध पाहून वदन
स्वामी म्हणाले थांब
देईन उदाहरण
जवळच नाही लांब || ६ ||

राजाच्या उद्यानी
एक पाणक्या होता
नव्हता त्याच्या ध्यानी
दारिद्र्याचा तोटा || ७ ||

आणत असे तो पाणी
दूर वाहतो ओढा
म्हणत असे अन् गाणी
मार्ग कठीण जरी थोडा || ८ ||

स्वामींनी त्या जागी
युक्ती केली कसली
पाणक्यास त्या मार्गी
सुवर्णनाणी दिसली || ९ ||

पाहत कोणी नाही
करून पूर्ण खातरी
घेऊन नाणी जाई
मोजे अन् रातरी || १० ||

धनामुळे त्या किंतु
उरला ना अंतरी
चुकले काही परंतु
एक कमी शंभरी || ११ ||

धनिक जाहलो आता
मनात जरी तो जाणे
तरीही सलतो काटा
एक कमी का नाणे || १२ ||

त्या दिवसापासूनी
दुःखी पाणक्या झाला
गेला तो विसरुनी
गाणेही म्हणण्याला || १३ ||

थांबवून मग काम
नाणे तो शोधतो
जीवनात ना राम
रोज मनाशी म्हणतो || १४ ||

बघ ही अजब कहाणी
स्वामी म्हणती राजाला
नव्याण्णव ती नाणी
पुरती जरी जन्माला || १५ ||

पडतो प्रश्न मनास
एक कमी का नाणे
दुःखाचा तो भास
बिघडे जीवनगाणे || १६ ||

तुही त्याचप्रमाणे
बघ नव्याण्णववासी
असती जरी मणाने
संपत्तीच्या राशी || १७ ||

राजाला समजला
चिंतेचा त्या ठाव
धनाढ्य जरी तो असला
गेली नव्हती हाव || १८ ||

वदला तेथ करुनी
स्वामींचा सन्मान
करीन आजपासुनी
संपत्तीचे दान || १९ ||