रातीचे वाजले दहा होते जेव्हा आली ती
दिवसभराच्या कामाने अन् शिणली होती ती ||

बसून पलंगावरती आपुल्या चिंटू वाचत होता
झाला होता उशीर एवढा तरीही झोपला नव्हता ||

झोप रे चिंटूबाळा आता उशीर आहे झाला
पटकन बोले चिंटू तिला गं एक विचारू तुला? ||

चिंटू विचारी तिजला म्हणता चल लवकरी विचार
एका तासाचा तुजला गं मिळतो किती पगार? ||

दिवसभराचा ताण तिचा मग मनातूनी उन्मळला
मिळती दोनशे रूपये असला प्रश्नच सांग कशाला? ||

गप्पच झाला चिंटू पाहूनी तिचा तो रागरंग
ओढून घेर्इ झणी आपुले पांघरूणातच अंग ||

दिवा मालवून घुश्श्यातच ती तेथून बाहेर पडली
खाण्याचीही तिला परंतु इच्छा नव्हती उरली ||

घडवायाचे होते तिजला कंपनीमध्ये करियर
त्याचसाठी ती राबत होती दिवसा रात्री मर मर ||

नवरा तिचा महत्वाकांक्षी तिच्याच इतका भारी
एका म्यानामध्ये कशा मग राहतील दो तलवारी ||

प्रेमविवाहच असे परंतु नावापुरता फक्त
तीन वर्षं झाली असतील अन् झाले ते विभक्त ||

तेव्हापासून चिंटूला मग फक्त तिचा आधार
चिंटूही पण फारच होता मुलगा समजुतदार ||

उगीच चिडले तिला अंतरी वाटू लागे अपराधी
विचारली होती त्याने तर गोष्ट किती ती साधी ||

राहवले नाही उठली ती त्यास यावे पाहून
खोलीत गेल्या गेल्या बघते चिंटू बसे उठून ||

उगा तुझ्यावर मघाशी मला आला होता राग
काय हवे आहे तुजला ते बाळा लवकर माग ||

नसशील जर चिडणार आर्इ तू एक असे मागणे
मला देऊ कर तुझ्यापासचे शंभर रूपये उसने ||

ऐकून परत तिच्या रागाचा चढू लागला पारा
शंभर रूपये दिले तरीही संयम जमवून सारा ||

उशी उचलतो चिंटू आपुली नोट लागता हाता
उशीखालती होत्या कितीतरी चुरगळलेल्या नोटा ||

पाहून नोटा तिच्या संयमी लागे तेथ सुरूंग
चिंटू मात्र होता त्या नोटा मोजण्यामध्ये गुंग ||

चिडून काही ती बोलणार इतक्यातच चिंटू वळला
करूनी पुढे त्या नोटा तिजला निरागसपणे वदला ||

पुरे दोनशे रूपये हे बघ माझ्याकडुनी घेशील?
माझ्याकरता उद्या तुझा पण एक तास का देशील? ||

फुटे हुंदका कंठातूनी तो जीव असा गलबलला
क्षणात सारा राग तिचा अन् अश्रूंतच विरघळला ||

सुख मिळविण्यासाठी पैसा प्रत्येकाला खूळ
काय करावे पैसा जर का हो दु:खाचे मूळ ||