स्वामीजींच्या भेटीकरता शेटजी आला एक
संगे घेऊन आला होता मुलगा त्याचा छोटा
पैसा होता खूप तरीही वृत्ती होती नेक
दु:ख होतं एकच मुलगा लाडावलेला होता || १ ||

फार दुरून आला होता ऐकून ज्यांचे नाव
त्या स्वामींना पाहून त्याने वाकून प्रणाम केला
स्वामीजींच्या चेहेऱ्यावरती तेज:पुंज भाव
शेटजीच काय मुलगादेखील पाहून भारून गेला || २ ||

म्हणे शेटजी सल्ला तुमचा ह्याने ऐकला तर
करेल माझा मुलगा आपल्या दुर्गुणांवरी मात
सांगा त्याला सारखी सारखी खाऊ नकोस साखर
डॉक्टर म्हणती नाहीतर किडून जातील ह्याचे दात || ३ ||

स्वामीजी म्हणाले डोळे रोखून आपले घारे
ठाऊक आहे आला आहात लांघून मोठे अंतर
माझ्याकडून होतील तेवढे यत्न करीन सारे
मुलगा तुमचा घेऊन या पंधरा दिवसांनंतर || ४ ||

पाहून सात्विक भाव स्वामीजींच्या शीतल नयनी
वाटे शेटजीला त्यांच्या वचनामध्ये तथ्य
पंधरा दिवसांनंतर लीन झाला त्यांच्या चरणी
पुन्हा घेऊन आला आपले एकुलते अपत्य || ५ ||

स्वामीजींनी जवळ घेतले बालक सुहास्य वदने
समजावूनी सांगती तयाला साखर खावी कमी
वदला बालक ऐकून त्यांची साधी साधी वचने
खार्इन साखर कमी तुम्हाला देतो ह्याची हमी || ६ ||

शेटजीस त्या हर्ष जाहला एक प्रश्न पण पडे
इतुका साधा उपाय होता स्वामीजींच्या पाशी
विचारतो तो का थांबवले मजला दोन आठवडे
सांगा उपदेशाच्या होते कारण काय मुळाशी || ७ ||

प्रश्न ऐकूनी स्वामीजी मग प्रसन्नतेने हसले
वदले दोन आठवडे साखर मी सोडून पाहिली
निग्रह करता येतो जेव्हा मनात माझ्या ठसले
तेव्हा माझ्या उपदेशाची किंमत ती राहिली || ८ ||

आत्मविश्वास मनात माझ्या जेव्हा होर्इ सखोल
तेव्हा वदलो बालकास त्या निर्मल अंत:करण
ऐकून स्वामीजींचे तेथे दैवत्वाचे बोल
गद्गद होऊन जार्इ शेटजी धरी तयांचे चरण || ९ ||