कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
आप्तमित्र अन् सवंगड्यांच्या छातीत आली कळ ॥

काही लपले खुर्चीखाली टेबलखाली काही
बाथरूममध्ये गेला जो तो बाहेर आला नाही
कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
खिडकीतूनच सूर मारती होते जे चपळ ॥

उरले होते त्यांना वाटे रडू या काढून गळे
तरीही कवीला पाहून हसती सारेच बळेबळे
कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
केविलवाणे भाव जैसी शिक्षा आता अटळ ॥

कविराजांना दहशतीचा ह्या अपुल्या नव्हता पत्ता
वहीच काढली त्यांनी गाली अपुल्या हसता हसता
कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
नव्हती वही ती हत्यारच ते करण्याकरता छळ ॥

अप्रतिम ते काव्य सुचे मज ऐकवितो तुम्हाला
बोल ऐकुनी वाटे कानी कुणी खुपसला भाला
कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
सज्ज जाहले असे प्राक्तनी लिहिले भोग अटळ ॥

कविराजांच्या मुखामधुनी मग ब्रह्मांडच साकारे
सूर्याच्या भाकरीस तोंडी लावायाला तारे
कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
प्रतिकारासाठीही कुणाला उरले नाही बळ ॥

गेल्या घटका पळे तास अन् कितीक गेले प्रहर
शब्दांच्या भडिमाराने त्या ऐसा माजे कहर
कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
बधीर मेंदूला समजत नाही वेळ काळ अन् स्थळ ॥

प्रफुल्लीत कवीराज निघाले जराही नाही थकवा
इथे मात्र कुणी शुद्ध हरपली कुणास मारे लकवा
कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
खोली झाली उद्ध्वस्त जशी धडकावी वावटळ ॥

कवीराज ते आले आले झाली पळापळ
आप्तमित्र अन् सवंगड्यांच्या छातीत आली कळ ॥