विजय दिसेना दृष्टीक्षेपात
हार मानणे डसे मनात
द्विधा चित्त पडते पेचात

कसा सुटावा तिढा
अनादी अनंत लढा ॥ १ ॥

जराशी जरी नजर हटे
दुर्घटना तत्क्षणी घटे
निग्रहाची सीमाही पटे

कशी टळावी पिडा
अनादी अनंत लढा ॥ २ ॥

घास गोड लागत नाही
भूक मात्र लागत राही
मनी चिंता पोखरू पाही

पापाचा जणू घडा
अनादी अनंत लढा ॥ ३ ॥

तुडवून झाल्या किती वाटा
उसंत नाही श्रमी आता
सलत राहिला तरी काटा

किती मोठा आकडा
अनादी अनंत लढा ॥ ४ ॥

‘दीक्षित’ झालो समरसूनी
‘दिवे करां’नी उजळवूनी
तम न जाई काही करुनी

जाई निश्चयी तडा
अनादी अनंत लढा ॥ ५ ॥

असे पाहतो किती असती
शत्रूस जे पुरुनी उरती
लढ्यात ह्या विजयी होती

शिकविल कोण धडा
अनादी अनंत लढा ॥ ६ ॥

अंतरी माझ्या एक वसे
सडपातळ ती व्यक्ती असे
शोध तिचा मज लावी पिसे

लावू कसा मी छडा
अनादी अनंत लढा ॥ ७ ॥

पराभवाने येई रडू
गोडही मुखात होई कडू
नव्या दमाने उद्या लढू

पण माझा निधडा
अनादी अनंत लढा ॥ ८ ॥

शंका मनास कधी छळते
लढूनी काय मजला मिळते
आरशात पाहून कळते

शिकतो ऐसा धडा
अनादी अनंत लढा ॥ ९ ॥

लोकांचे ऐके नेहमी
बाकी माझ्यात नाही कमी
लठ्ठ राहीन असाच मी

हसा कुणी का रडा
अनादी अनंत लढा ॥ १० ॥