गोळा करूनी प्राणी सारे
माकड वनात भाषण ठोके
शस्त्र मानवाचे ते न्यारे
वापरतो तो आपुले डोके
मारूनिया बुद्धीची बढार्इ
पुढे बोलले माकड कपटी
फरक एवढा त्याला नाही
मला मात्र ही असे शेपटी ॥ १ ॥
प्राणी सारे लहान मोठे
ऐकून पडले तेथ विचारी
माणसास घाबरूनी होते
ओळख ज्याची महाशिकारी
माकड बोले काहीबाही
फुगवून आपुली छाती चपटी
फरक एवढा त्याला नाही
मला मात्र ही असे शेपटी ॥ २ ॥
पाहा निरखुनी मजकडे जरा
मानव जणू ऐसा मी दिसतो
सरस असे जरी माझा चेहरा
त्याच्यापरास काकणभर तो
उपटू शके मी हाती पायी
तयाप्रमाणे झाड रोपटी
फरक एवढा त्याला नाही
मला मात्र ही असे शेपटी ॥ ३ ॥
पाहा मला राजा बनवुनिया
वापरेन मी माझी बुद्धी
लावू माणसाला पळवुनिया
वनात येर्इल ह्या समृद्धी
माकड आपुले बोलत राही
प्राणी आपुल्या भीतीस जपती
फरक एवढा त्याला नाही
मला मात्र ही असे शेपटी ॥ ४ ॥
2 Comments
वाह सुंदर विचार मांडले आहेत कवितेत
धन्यवाद रेणू…