छोटंसं ते स्टेशन होतं
झाला होता उशीर
गाडी यायला वेळ होता
निघत नव्हता धीर ॥
छोटीशी पण स्वच्छ होती
तिथली वेटिंगरूम
कोणीच नव्हतं आत सगळी
होती सामसूम ॥
थोडाच वेळ झाला असेल
बसलो होतो वाचत
दोघे जण आत आले
सामान आपलं सावरत ॥
एक होती बाई मध्यमवयीन
देखणी छान
सुडौल होता बांधा आणि
कांती गोरीपान ॥
पुरूष चारचौघांसारखा
निटनेटका असा
खासगी कंपनीमधला कोणी
मॅनेजर जसा ॥
थोड्याच वेळात तेही दोघं
झाले स्थिरस्थावर
जुजबी बोलणं सुरू झालं
भीड चेपल्यावर ॥
तोही लागला बोलू आणि
तीही झाली बोलकी
एकमेकांसाठी तेही होते
अनोळखी ॥
बोलायला ती मोकळी होती
बोले भरभरून
गप्पाटप्पा साध्या तरीही
विषयाला धरून ॥
बोलता बोलता लक्ष जेव्हा
नव्हतं माझ्याकडे
नजर माझी जात होती
गोऱ्या गळ्याकडे ॥
आकर्षक ती होती मला
भावली होती फार
तिसरं कोणी नसतं आली
असती मग बहार ॥
बोलत होता तोही चेहरा
करून आपला लंपट
बोलणं त्याचं ऐकून माझा
संयम होता संपत ॥
प्रतिस्पर्धी होता झाला
नसता तो कबूल
पाहून त्याला उठत होता
माझा मस्तकशूळ ॥
समजून चुकली तीही बहुधा
बोले माझी नजर
टाळू लागली मला आणि
सावरू लागली पदर ॥