एक गाव होतं छान
नाही मोठं नाही सान
देवाजीचं होतं ध्यान
जणू नेहमी गावाकडे
गावाभोवती मोठं रान
त्यातील हिरवं प्रत्येक पान
होते पक्षी छान छान
आणि होती काही माकडे || १ ||
गावी व्यापारी एक आला
गोळा करतो प्रत्येकाला
लक्ष द्या सर्वांस म्हणाला
काय सांगे मी त्याकडे
फिरतो मी तर व्यापाराला
वस्तू विकेल ती विकण्याला
शहरी हवीत गिऱ्हाईकाला
मोठ्या प्रमाणात माकडे || २ ||
संधी चालून आली पाहा
माकडामागे रूपये दहा
राहीन दिवस फक्त मी सहा
दामही मोजीन पण रोकडे
गावी गोंधळ झाला महा
नाही जेवण नाही चहा
मोका नामी हा तर अहा
जो तो पकडतो माकडे || ३ ||
कोणी धरून आणली अकरा
कोणी सांगे माझी पंधरा
कोणी दाखवितो अन् सतरा
वीसही होती कोणाकडे
व्यापारी शब्दाचा खरा
विलंब नाही लावत जरा
पैसेही देर्इ भरभरा
मोजून घेता ती माकडे || ४ ||