प्रलय जाहला तिन्ही लोकी लोक भ्यायले मनी
स्वर्गामध्ये भांडत होते इंद्रदेव अन् शनी || १ ||
शनीच्या वाटेमध्ये जेव्हा आला ऐरावत
खोडी काढली मुद्दामच ती होर्इ शनीचे मत || २ ||
इंद्रही चिडला वाढत गेला शब्दामागून शब्द
पाहून दोघांचा आवेश देवही झाले स्तब्ध || ३ ||
चूक कोणाची होती प्रश्न हा झाला कधीच बाद
तू मोठा का मी मोठा हा खरा शेवटी वाद || ४ ||
इंद्राने जरी शूरपणाचा आव आणला होता
जाणून होता ताकद शनीची मनी वरमला होता || ५ ||
अंती वदला शनी ठेविला नाहीस माझा मान
शूर स्वत:ला समजतोस तर हे माझे आव्हान || ६ ||
नाश करीन मी तीन दिसांतच तुला सांगतो आज
असेल ताकद तुझ्यामध्ये तर राख स्वत:ची लाज || ७ ||
ऐसे बोलून शनी जातसे आपटत आपुले पाय
इंद्राच्या मग ध्यानी आले करून बसलो काय || ८ ||
देवगणांना त्वरित बोलवून विचारतो तो सल्ला
रक्षण कसे करावे शनीने केला जर का हल्ला || ९ ||
चिंता होती जाळत भीतीच्या पेटत होत्या ज्वाळा
शनीपासूनी रक्षण होण्या गेला तो पाताळा || १० ||