ग्रीष्मातील मध्यान्ह असो वा असो दिवाळी दसरा
नाही बदलला स्वामीजींचा चेहरा प्रसन्न हसरा || धृ ||
ऐकून टापा घोड्यांच्या घाबरले लहान थोर
आश्रमात शिरला जेव्हा तो एक दरवडेखोर
बंदूक त्याच्या पाठीवरती कमरेला अन् सुरा
कुणी धावला आडोशाला कुणी लपविते पोर
स्वामींपाशी एक जातसे मागून दुसरा तिसरा
नाही बदलला स्वामीजींचा चेहरा प्रसन्न हसरा || १ ||
सोडूनी मांड गाठी तो भरभर स्वामींचे दालन
बोले दरडावून करा जे सांगीन ते पालन
मोठा स्वामी आश्रमात ह्मा वसतो मज सांगितले
आणा त्यास इथे करण्याला पापाचे क्षालन
घाबरूनिया गेला असता असता कोणी दुसरा
नाही बदलला स्वामीजींचा चेहरा प्रसन्न हसरा || २ ||
स्वामीजींनी दिधले त्याला बसावया आसन
वदले त्याला दमला असशील कर तू जल प्राशन
बंदूक आणि सुरा हाताशी ठेवूनिया तो बसला
त्याच्याशी मग करू लागले स्वामी संभाषण
बोल रांगडे ऐकुनी खिळल्या त्याच्यावरती नजरा
नाही बदलला स्वामीजींचा चेहरा प्रसन्न हसरा || ३ ||
म्हणतो तो चोरांच्यामध्ये माझे मोठे नाम
धाक दावूनी जनास लुटणे एकच माझे काम
खेळण्यास ही ठेवत नाही शस्त्रे माझ्यापाशी
आड कुणीही येता त्याचे करतो काम तमाम
ह्मा हातांनी केल्या असतील हत्या किमान सतरा
नाही बदलला स्वामीजींचा चेहरा प्रसन्न हसरा || ४ ||